மளிகை சாமான் வாங்க செல்லும் கடைக்கு பக்கத்தில் ஒரு திரையரங்கு இருக்கிறது. வந்த புதிதில் மூடப்பட்டு சீரமைக்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. சமீபத்தில் திறக்கப்பட்டது. ஆங்கிலப்படங்கள் மட்டும் திரையிடப்படுகிறது.
திரையரங்கை அடிக்கடி பார்த்தாலும், என்றும் போக தோன்றியதில்லை. எந்த படத்தையும் அப்படி அவசியம் பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றாததே காரணம்.
செவ்வாய்க்கிழமைகளில் சலுகை விலை போலும். சிண்ட்ரெல்லா பார்க்கலாம் எனத் தோன்ற, என் பொண்ணுக்கு பிடிக்காமல் போனாலும், 'சரி பரவாயில்லை, கம்மி ரேட் தானே' மனநிலையில் சென்ற செவ்வாய் அன்று சென்றோம்.
டிக்கெட் எடுக்கும்போதே, சீட் செலக்ட் செய்ய சொன்னார்கள். நான் இதை அமெரிக்காவில் முதன்முறை பார்க்கிறேன். ஏஎம்சி, ரீகல், யூனைடட் ஆர்ட்டிஸ்ட்ஸ் போன்ற பெரிய சங்கிலி திரையரங்குகளிலும் இவ்வாறு பார்த்ததில்லை. இந்த முறையால், சீக்கிரம் வந்தால் வசதி. இல்லாவிட்டால், சங்கடம்.
புதிதாக சீரமைக்கப்பட்டதால், சுத்தமாக இருந்தது. அரங்கின் கதவின் திறந்துக்கொண்டு உள்ளே செல்லவே, ஆச்சரியங்கள் தொடங்கியது.
மெல்லிய சிகப்பு விளக்குகள், இருட்டில் நடைப்பாதையைக் காட்ட, அழகாக இருந்தது.
அகண்ட திரை. ஆனால், குறைந்த இருக்கை வரிசைகள். அனைத்து இருக்கைகளும், லக்ஸரி குஷன் சோபா வகை. பட்டனை அழுத்தினால், இருக்கை கிட்டத்தட்ட படுக்கை ஆகிறது. படம் நன்றாக இருக்கிறதோ, இல்லையோ, என் பொண்ணுக்கு பெரிய விளையாட்டு சாமான் கிடைத்தது என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
உள்ளே செல்லும்போதே, திரையில் ஃப்ரோசென் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. ஏதோ கொஞ்ச நேரம் ஓட்டுகிறார்கள் என்று நினைத்தால், தொடர்ந்து ஓடிக்கொண்டிருந்தது. சரி, அரங்கு மாறி வந்துவிட்டோமோ? இல்லையே, ஃப்ரோசென் எங்கும் ஓடவில்லையே! என்று நினைத்துக்கொண்டு இருக்கும் போது, அதை நிறுத்திவிட்டு சிண்ட்ரெல்லா தொடங்கினார்கள்.
சிண்ட்ரெல்லா - உலகில் எல்லோருக்கும் தெரியும் கதை. ஆனால், பாருங்கள். எனக்கு மறந்துவிட்டது!!! ஒரு சின்ன பெண், சித்தி, ஏதோ மாயாஜாலம் - எவ்வளவு யோசித்தும், இவ்வளவு தான் நினைவுக்கு வருகிறது. என்னடா, நம்ம மெமரி என்று படம் பார்க்கும் முன்பு நொந்துக்கொண்டேன்.
ஆனால், படம் பார்க்கும் போது, இது நல்லதாகப் போய்விட்டது. கொஞ்சம் கதை திருப்பங்கள் தெரியாமல் படம் பார்த்தேன். பார்த்தப்பிறகு, இது நமக்கு தெரியுமே என்று தோன்றிக்கொண்டே இருந்தது, புது அனுபவம். முடிவு, எல்லோராலும் யூகிக்க முடியும் என்றாலும், உணர்வுபூர்வ நடிப்பால் சலிப்படைய செய்யவில்லை.
சிம்பிளான கதை. நடிகர்களும் சிம்பிளாக இருந்தார்கள். நாயகி, ரொம்ப சிம்பிள். வழக்கமான சினிமா நாயகிக்குரிய எந்த அம்சமும் இல்லை. படத்தை பெரும்பாலான இளம் குமாரிகளிடம் கொண்டு சேர்க்கும் டிஸ்னியின் முயற்சியாக இருக்கலாம்.
ஃப்ரோசென் மூலம் சிறுமிகளைக் குறி வைத்தது போல், இப்படத்தின் மூலம் வயதிற்கு வந்த குமரிப்பெண்கள் குறி வைக்கப்பட்டிருக்கலாம். சிண்ட்ரெல்லா மெர்கண்டைஸ் வாங்க, பர்ஸை ரெடி செய்யுங்கள் பெற்றோர்களே!
சின்ன கதை என்றாலும், கிட்டத்தட்ட இரண்டு மணி நேரங்கள் ஓடுகிறது. சிம்பிள் கதை என்றாலும், உழைப்பதற்கு ஏகப்பட்ட காரணிகள் இருக்கிறது. ராஜா காலத்தைக் கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள். எளிமையான அறைகளும், பிரமாண்டமான மாளிகைகளும் காணக்கிடைக்கின்றன. எலி, வாத்து போன்றவை பேசிக்கொண்டு திரிகின்றன. எது கிராபிக்ஸ், எது பயிற்றுவிக்கப்பட்ட நடிப்பு என்று தெரியவில்லை. பின்னணியில் ஒரு வாத்து அங்கிட்டும், இங்கிட்டும் நடந்துக்கொண்டு, சாலையில் வரும் வாகனங்களுக்கு மிரண்டு ஓடிக்கொண்டிருந்தது. அது கூட, கிராபிக்ஸாக இருக்கலாம்!
செண்டிமெண்ட், காதல், மாயாஜாலம் கொண்ட கதை. மாயாஜாலக் காட்சிகளில் மட்டும் என் பொண்ணு ஆக்டிவ்வாக திரையைப் பார்த்தாள்.
மெல்லிய நீரோடை போன்ற கதையமைப்புடன் கூடிய படத்தை, கிட்டத்தட்ட படுக்கை அமைப்புடன் அமைதியான ஜென் மனநிலையுடன் பார்த்தது பொருத்தமாக இருந்தது.
வெளியே வரும் போது, என் மனைவி சொன்னாள்.
"ஏங்க நம்ம தமிழ் படம் போடும் தியேட்டரும் இது போல இருந்தா நல்லாயிருக்கும் இல்ல?"
"ஏன்?"
"படம் ரொம்ப நேரம் ஓடும். உட்கார்ந்து, சாய்ந்து படம் பார்க்க நல்லாயிருக்கும். நீங்க கோச்சடையான் மாதிரி ரெண்டாம் முறை படத்துக்குக் கூட்டிட்டு போனா, தூங்க வசதியா இருக்கும்"
#$%^&*
.
No comments:
Post a Comment