இந்தியாவிற்கு வரும் ஐடியா இருப்பதால், நான் இப்பொழுதே இந்த வேலையை முடித்துவிடலாம் என்று சீக்கிரமே ஆரம்பித்தேன். அதற்கான படிவத்தில் மனைவி, குழந்தை பெயரை இணைத்து, அவர்களுக்கும் ஒரு அடையாள எண் வாங்க வேண்டும். மனைவிக்கு சென்ற வருடமே அந்த எண் கிடைத்துவிட்டது. மகளுக்கு இந்த வருடம் விண்ணப்பிக்க வேண்டும்.
சென்ற வருடம் வரை, இதற்கான நடைமுறை சுலபமாக இருந்தது. பக்கத்தில் இருக்கும் ஒரு தனியார் வருமான வரி சேவை நிறுவனத்திற்கு சென்றால் போதுமானதாக இருந்தது. அவர்கள் சனி, ஞாயிறு என்று நமது விடுமுறை நாட்களிலும் கடையை திறந்து வைத்திருப்பார்கள். இந்த வருடம் முதல், இதற்கான வழிமுறைகளை மாற்றிவிட்டார்கள்.
நகருக்குள் இருக்கும் அரசாங்க அலுவலகத்திற்கு சென்று விண்ணப்பிக்க வேண்டுமாம். அவர்கள் திங்கள் முதல் வெள்ளி வரை மட்டுமே வேலை பார்ப்பார்கள். ஸோ, லீவு போட வேண்டும். ஒரு ரெண்டு மணி நேரம் பெர்மிஷன் வாங்கியும் வேலையை முடிக்கலாம். இருந்தாலும், இதை லீவு போட ஒரு சாக்காக எடுத்து லீவு போட்டேன்.
போடுறது தான் போடுறோம், உருப்படியா ஏதாச்சும் செய்யலாம் என்று யோசித்தப்போது, டென்வர் மிண்ட் நினைவுக்கு வந்தது.
டென்வரில் பார்க்கவேண்டிய இடம் என்று ரொம்ப நாட்களாக நினைத்துவருவது, டென்வர் மிண்ட். இங்கு அமெரிக்காவிற்கு தேவையான நாணயங்களை உருவாக்கிவருகிறார்கள். உள்ளே அழைத்து சென்று, சுற்றிக்காட்டும் டூரும் நடத்துகிறார்கள். ஆனால், திங்கள் முதல் வெள்ளி வரை மட்டும். இதனாலேயே, இதை பார்க்க முடியாமல் இருந்தது. இப்போது, சென்று விட வேண்டும் என்று முடிவெடுத்துக்கொண்டேன்.
---
சென்ற புதன்கிழமை காலை, சாவகாசமாக கிளம்பி சென்றோம். நகருக்குள் பார்க் செய்வது பெரும்பாடு. அதுவும், வேலை நாட்கள் என்றால் மெகா பெரும்பாடு. நல்லவேளை, நாங்கள் சென்ற அலுவலகத்திற்கு பக்கத்திலேயே ஒரு பார்க்கிங் கட்டிடம் இருந்து, அங்கு எங்களுக்கு இடமும் கிடைத்தது. அந்த கட்டிடத்தில் ஒரு மனித தலையையும் பார்க்க முடியவில்லை. எல்லாம் தானியங்கி இயந்திரங்கள்.
அந்த அரசாங்க வருமான வரி அலுவலகம் இருந்த கட்டிடம் நல்ல உயரம். நாங்கள் செல்ல வேண்டி இருந்த அலுவலகமே, 17வது மாடியில் இருந்தது. இம்மாதிரி கட்டிடங்களில் லிப்ட் கண்டிப்பாக இருக்கும் என்பது தெரிந்த விஷயம். அந்த லிப்ட்களில் நாம் செல்ல வேண்டிய தளத்தை தேர்ந்தெடுப்பதற்கான எண் பொத்தான்கள் எப்படி இருக்கும்? இங்கு எப்படி இருந்தது என்றால், டெலிபோன் நம்பர் பேட்டில் இருப்பதை போன்ற ஒழுங்கில் இருந்த பொத்தானில், நாம் செல்ல தளத்தை உள்ளீட்டால், அது நமக்கான லிப்ட்டை காட்ட, நாம் அதில் ஏறி செல்ல வேண்டியது தான்.
அங்கு சென்று தான் அப்பாயிண்ட்மெண்ட் எடுக்க முடியும். எடுத்தோம். காத்திருந்தோம். முக்கால் மணி நேரத்தில் கூப்பிட்டார்கள். எங்களை அழைத்த அலுவலகர், ஒரு கறுப்பின பெண். அவருடைய அறை முழுக்க புகைப்படங்கள். அவருடைய அம்மா, பெண் என்று அவருடைய குடும்ப ஆல்பத்தை பார்த்தது போல இருந்தது. அம்மணி, ஒபாமாவின் தீவிர தொண்டர் போல. பிரசிடெண்ட் ஒபாமா என்று அவருடைய நிறைய படங்கள் இருந்தது. ஒபாமா குடும்ப புகைப்படங்கள் இரண்டும் கண்டேன், முதல் குடும்பம் என்ற வாசகத்துடன்.
எனக்கு எந்த வேலையும் வைக்கவில்லை. பாப்பாவின் பாஸ்போர்ட்டைப் பார்த்து, எல்லா வேலைகளையும் அவரே முடித்துவிட்டார். பத்து நிமிஷத்தில் விடைபெற்று வந்தோம்.
இனி, டென்வர் மிண்ட். இவ்வளவு நாள், மிண்ட் என்றால் ’புதினா’ என்று தான் நினைத்துவந்தேன். இங்கு வந்த பிறகு தான், மிண்ட் என்றால் ’புதிய அணா’ என்றொரு அர்த்தமும் இருப்பது தெரிய வந்தது. (ஹி ஹி) நாணயங்கள் உற்பத்தி செய்யப்படும் இடமும் மிண்ட் என்றழைக்கப்படுகிறது.
அமெரிக்காவில் நான்கு இடங்களில் நாணயங்கள் உற்பத்தி செய்யப்பட்டாலும், இரண்டில் தான் மக்கள் புழக்கத்திற்கான நாணயங்கள் உற்பத்தி செய்யப்படுகின்றன. அதில் ஒன்று, டென்வர் மிண்ட். ஒரு நொடியில் எட்டு நாணயங்கள் என, உலகில் அதிகம் உற்பத்தி செய்யும் இடமாம் இது. நகரின் மையத்திலேயே இருக்கிறது. ரொம்ப பெரிய கட்டிடம் கிடையாது. சிறியது தான்.
பாதுகாப்பு காவலர்கள் கூட அதிகம் தெரியவில்லை. இந்த டூருக்கு வரும் ஆட்களை உள்ளே விடும் வழியில் மட்டும் இரண்டு - மூன்று காவலர்கள் இருந்தார்கள். ஏர்போர்ட்டில் செக் செய்வதை போல, எல்லாவற்றையும் செக் செய்தார்கள். பெரிதாக எதையும் உள்ளே அனுமதிப்பதில்லை.
உள்ளே சென்றோம். முதலில் மியூசியம் போல, விதவிதமான நாணயங்களைப் பார்வைக்கு வைத்திருந்தார்கள். நாணயங்களின் வரலாற்றை காட்டும் விதமாக சிலவற்றை காட்டினார்கள். பிறகு, டிவியில் இந்த பேக்டரியின் மேனேஜர் (!) பேசி எங்களை வரவேற்று, உள்ளே விட்டார்.
இந்த உற்பத்தி தளத்தில் ஆங்காங்கே சில மெஷின்கள் இருந்தன. ஒரு பக்கம் இருந்து, அச்சிடப்படாத நாணயங்கள் விழ, இன்னொரு பக்கம் நாணயத்தில் அச்சு பொறிக்கப்பட்டு வந்தது. இப்படி, ஆங்காங்கே நாணயங்கள் விழுந்துக்கொண்டு இருந்தன. அந்த பக்கம், நாணயங்கள் கன்வேயரில் எங்கோ சென்றுக்கொண்டு இருந்தது. பிறகு, ஒரு பேக்கிங் மெஷினைக் காட்டினார்கள். அவ்வளவுதான், பேக்டரியில் எங்களுக்கு காட்டப்பட்ட மெஷின்கள். காயின்களை அப்படியே கொஞ்சம் கையில் அள்ளி, எப்படி இருக்கிறது என்று பார்க்கலாம் என்றால் முடியாதாம்!!!
பெரிய பெரிய சாக்கு பைகளைக் காட்டினார்கள். அதில் தான் அள்ளி முடிந்து செண்ட்ரல் பேங்கிற்கு எடுத்து செல்வார்களாம். ரொம்ப பழைய டெக்னிக்காக இருந்தது.
ஒரு பெண்மணி எங்களுக்கு இதையெல்லாம் விளக்கி சொல்லிக்கொண்டு வந்தார். முடிவில், ஒரு ஆளுயர கட்-அவுட்டை காட்டி பேசினார். அது ஒரு தொப்பி வைத்த ஜென்டில்மேனின் கட்-அவுட். நான் கூட யாரோ பெரிய மனுஷன், இந்த கட்டிடத்தை கட்டியவர், அல்லது திறந்து வைத்தவராக இருக்குமோ என்று நினைத்தேன். பார்த்தால், அவர் இங்கு வேலைப்பார்த்து களவாடிய ஜென்டில்மேனாம்.
ஜென்டில்மேன் பெயர் - ஓர்வில் ஹெரிங்டன். 1920இல் இங்கு நைட் ஷிப்டில் வேலைபார்த்து வந்தவர், டெய்லி வீட்டிற்கு செல்லும் போது, ஒரே ஒரு தங்கக்கட்டி எடுத்து சென்றாராம். அது எப்படி அவ்வளவு சுலபமாக? இவருக்கு ஒரு கால் கிடையாது. மர கால் செய்து வைத்திருக்கிறார். அந்த மர காலில் கொஞ்சம் தங்கம் வைக்கவும் இட வசதி செய்திருக்கிறார். அப்புறமென்ன, தினமும் சம்பளத்துடன் கொஞ்சம் தங்கம் எடுத்து சென்றிருக்கிறார். மொத்தத்தில், அந்த காலத்தில் 80000 டாலர் மதிப்பாம்.
தங்கம் குறையுதே என்று டவுட் வர, இவரை துப்பறிந்திருக்கார்கள். ஒருநாள் வீட்டின் கொல்லைப்புறத்தில் இவர் தங்கக்கட்டி புதைத்து வைத்ததை பார்த்து, காலும் களவுமாக பிடித்திருக்கிறார்கள். பத்து வருஷம் ஜெயில் தண்டனை கிடைத்தாலும், நன்னடத்தை காரணமாக மூன்றரை வருடத்திலேயே வெளியே வந்துவிட்டார்.
என்ன காரணமோ தெரியவில்லை, வரலாற்றில் இருந்து இவரை யாரும் மறந்துவிட கூடாது என்று ஒரு கட்-அவுட் வைத்து இந்த மாண்புமிகு களவாணியின் புகழை இன்னமும் இங்கு பரப்பிவருகிறார்கள்.
.
No comments:
Post a Comment